فولادهای ضدزنگ به دلیل تفاوت در ترکیب شیمیایی ، در سری های (گریدهای) مختلفی دسته بندی میشوند. به طور خلاصه خواهیم داشت:
- فولاد ضدزنگ آستنیتی (گروه 100 و 200 و 300): غیر قابل عملیات حرارتی اند و 8 % نیکل و 18 % کروم، علاوه بر اینها حاوی مقداری مولیبدن نیز هستند. عناصر پایدار کننده ی آستنیت: نیکل و منگنز
- فولاد ضدزنگ فریتی (گروه 400): غیر قابل عملیات حرارتی اند و مقدار 13 % کروم دارند.
- فولاد ضدزنگ مارتنزیتی (گروههای 400 و 500): غیر قابل عملیات حرارتی اند و مقدار 11 % کروم دارند.
- فولاد ضدزنگ آستنیتی – فریتی (داپلکس) : نسبت به گروه فولادهای آستنیتی، هم نسبت به خوردگی (در بیشتر محیطها) و هم ترک خوردگی – تنشی، مقاومت بیشتری دارند. از این فولادها در کارگاههای عملیات آبی و قطعات مبدل حرارتی استفاده میشود.
- فولاد ضدزنگ سخت گردانی رسوبی: این فولادها حاوی کروم و نیکل، همراه با مس، آلومینیوم، تیتانیوم یا مولیبدن اند. مقاومت به خوردگی و انعطافپذیری خوبی دارند و در دماهای بالا از استحکام زیاد برخوردارند.کاربرد عمده آنها در هواپیما و قطعات سازهای فضایی است.